Het mooiste tot het laatste bewaard

Waar waren we gebleven, ow ja bij onze taxichauffeur die ons naar Sierpe zal rijden op zaterdag. Onze taxichauffeur, Roy, kwam ons om 7:00 uur ophalen. Het hotel zorgde ervoor dat we op tijd konden ontbijten, echt super fijn. We hadden niet meer genoeg geld om het hotel cash te betalen en met de creditkaart kon niet, de baas gaf aan dat we het geld aan de taxichauffeur konden geven zodra we onderweg gepind hadden; wat een vertrouwen. Dus onderweg in het meest comfortabele taxibusje waar we tot dan toen in hadden gezeten. Roy was een vriendelijke man die onderweg ook nog wat dingen vertelde over plekjes waar we langskwamen. Bij een brug zijn we gestopt voor een kleine stop voor de wc en wat drinken, maar vooral voor de krokodillen die daar in het water liggen. Eindelijk krokodillen gezien! En het waren er heel wat. We vervolgden onze reis, deze verliep heel voorspoedig, na 5,5 uur waren we al op de plaats van bestemming; Sierpe. Vanuit restaurant Las Vegas vertrekt dan 2 x per dag een bootje naar Drake's Bay. Het bootje kwam om 15:30 uur, we hadden dus nog ruim de tijd om rustig wat te eten. Rustig werd het sowieso, want het was er erg druk, dat de keuken een beetje overvraagd werd. Inmiddels waren er al heel wat mensen aangekomen die allemaal met dat bootje moesten en toen het bootje kwam bleek deze niet al te groot. Onze bagage werd voorin gestopt, maar veel van de andere bagage moest onder de bankjes, en daar was een Nederlandse mener het niet helemaal mee eens, hij vond de koffers van hem en zijn gezin zo belangrijk dat hij de op het bankje wilde zetten. Vooral omdat bleek dat het zeker zou gaan regenen, en als het daar regent, dan wordt ook alles zeikenat werd ons verteld. Iedereen die zijn bagage niet voorin kon hebben werd dan ook aangeraden om plastic zakken te komen en om hun bagage te doen. Dit werd netjes gedaan door iedereen. Ook de Nederlandse meneer had dit gedaan, maar desondanks wilde hij persee dat de koffers op het bankje kwam i.p.v. eronder. De kapitein probeerde met handen en voeten en een vertaler duidelijk te maken aan deze man dat het koffers toch echt niet op de bank kon, aangezien we al met veel te veel mensen in deze kleine boot moesten. Meneer deed net of hij dom was, Anki begon zich enorm te ergeren aan deze scene, waarop ze op een gegeven moment zei: de kapitein heeft gewoon de zit plaatsen nodig (want zoals je ziet staan hier nogal wat mensen aan de kant die allemaal mee willen: werd nog net op tijd ingeslikt). Nou de Nederlandse meneer was 'not amused' door deze opmerking, maar goed kom nou: we moesten allemaal mee en niet alleen hij en zijn koffers: wat een bal (sorry). Nou overvol en bepakt vaarden we dan eindelijk uit. Haha, wat een ervaring, vooral toen het na een half uur ook nog daadwerkelijk begon te regenen en we de Pacifische oceaan ook echt opvaarden. Wow, ineens merkte je echt de oceaan, het werd allemaal wat heviger in de boot. Zelfs zo hevig dat de kapitein heel even achter de rotsen waar hij omheen moest moest wachten totdat hij door kon met zo min mogelijk golven, echt chique, de kapitein kon in elk geval varen! Aangekomen bij Drake's bay hadden we een 'wet landing' dat wil zeggen: de boot gaan achterste voren zo dichtmogelijk bij het strand aanleggen en wij vervolgens in het water moesten uitstappen. Geniaal toch! Wij waren hierop voorbereidt, stond duidelijk op de website van het hotel wat we geboekt hadden, maar meneer Bal en zijn gezin niet, hahaha. O het strand aangekomen en onze bagage uit de boot gehaald te hebben stond meneer Felix klaar om ons op te wachten, de opa die het hotel runde samen met zijn vrouw. Hij is met bagage en de mannen naar boven gereden, de dames hebben gelopen, de groene trap op. Boven aangekomen een super gezellig hotelletje met allemaal hutjes en een gezamelijke hut. De heren kwamen helemaal bepakt en bezakt ook aan. Meneer Felix wilde ons gelijk met van alles en nog wat helpen. Eerst maar eens een hutje in en de natte kleren uitrekken en een beetje opfrissen (zover als dat ging). We hebben toen voor de volgende ochtend een jungle walk geboekt. 6:30 uur breakfest, 7:00 uur pick-up with the boat. Oke! We hebben 's Avonds lekker wat gegeten bij de plaatselijk 'shack', maar wat was dit eten overheerlijk, iets wat je echt niet verwacht als je hier gaat zitten, ongelooflijk!
Zondag 21 juli, we werden opgehaald met de boot. 1,5 uur lang was onze trip. De zee was redelijk smooth volgens onze gids Breynder, maar daar merkte Anki en Monique weinig van, gelukkig was de primatour al bij voorbaat ingenomen. Tijdens de heenweg hebben we al een aantal dolfijnen gezien. Aangekomen bij het stukje van de jungle waar we de walk hebben, ook hier wederom een 'wet landing', maar daarvoor hadden we de sandalen aan. Om vervolgens op het strand de wandelschoenen aan te trekken. Klaar om te vertrekken, onze gids heeft een hele goede verrekijker bij zich en een heel arsenaal aan geluidjes om te kijken of er dieren op reageren en waar ze dan zitten. Ineens zet hij zijn verrekijker op en zegt kijk maar even: een rode ara (papegaai). Wow, en we konden hem gewoon zelf niet vinden, we hebben echt heel lang moeten zoeken en kijken, uiteindelijk wel gezien. We hebben op deze 4 uur durende wandeling heel wat gezien: slingerapen, brulapen, doodhoofdaapjes, tapirs, ara's, leguanen, spechten, vlinders, salamanders, hagedissen, spinnen. Een geweldige wandeling was het. De boot terug ietsjes minder, pfff zelfs ondanks het reistabletje. Onderweg zijn we ook nog een parend paar schildpadden gezien: wow! Zelfs de kapitein en de gids waren erg onder de indruk en waren foto's aan het maken. Terug bij het hotel hebben we eerst geluierd. Het begon te regenen en te stormen. We hadden afgesproken om bij het hotel te eten, de vrouw van Felix stond al een tijdje in de keuken en uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten: verse aspergesoep, rijst, groenten en vis/kip en een heerlijk toetje. Echt lekker zo'n home cooked meal. Felix en zijn vrouw hebben alles heen en weer gedragen van de keuken naar de gezamelijke hut door de regen.
Maandag was de dag dat Monique en Anki hadden besloten om een rustdag in te lassen, de heren niet. Zij zijn naar een eiland geweest om op 2 plekken te snorkelen, dolfijnen en walvissen te zien. En vervolgens te lunchen op een eilandje vol met ara's. Zij hebben een geweldige trip gehad. De dames hadden het heerlijk rustig, eventjes naar het winkeltje gelopen om wat lekkers en lunch te halen. De heren kwamen alweer vol kabaal terug, weg was de rust ;). 'S middags besloten om 's avonds gezamelijk de night walk te doen. Dus eeg vroeg gaan eten, wederom bij de shack en wederom heerlijk. Om 6 uur moesten we ons melden en daar kwam Breynder weer. Samen met de spaans talige Miguel gingen we op pad. Het gebied dat we ingingen was van de familie van Miguel en kende daar de weg en de dieren op zijn duimpje. Gelukkig kregen de dames een zaklamp van Miguel, want onze zaklampen stelde niet veel voor om er met z'n tweeeën mee te lopen. Voordat we echt weg gingen moesten we weer laarzen aan, maar deze keer met recht, aangezien we ook door een beekje moesten lopen. We hebben 2,5 uur, gelopen, geklauterd en gekeken. Het was geweldig! We hebben zelfs nog moeten improviseren, aangezien er een stuk van de route was weggevaagd door de storm van gister. Zo super stoer. We hebben een harige dikke spin gezien, de glaskikker, de boomkikker, de poison dart kikker (een paar keer), een giftige slang, vlinder, weer een ander leguaan: wederom veel gezien en veel plezier gehad. Bij terugkomst gelijk de supermarkt in voor WATER, wat hadden we allemaal een dorst. Zeikenat van het zweet en de broek vol modder, was het allemaal waard! Voor het slapen gaan nog inpakken, want om 7:15 uur de volgende ochtend vertrok de boot terug naar Sierpe.
Vanuit Sierpe hebben we een taxi genomen naar Palma Norte, waar we ruim 2 uur op een bus hebben staan wachten naar Passo Cannoa (waar de grens overgang is). Erg verlaat kwam de bus eindelijk en konden we gaan. In Passo Cannoa zijn we eerst gaan eten, wat een vieze plek. Ik bedoel Panama was al niet echt schoon en ook Costa Rica niet echt, maar deze plek. We hebben iets gegeten, waarna Gideon en Anki geld zijn gaan wisselen in de bank. Nou dat was ook nog een ervaring: bij binnenkomst doet de bewaker de deur van binnenuit open, dan wordt je gecheckt, tas open, pet af, zonnebril af. En dan mag je in de rij van stoelen gaan zitten, en iedere keer als iemand geholpen wordt mogen we weer een stoel opschuiven: geniaal! Nog onze Colones zijn gewisseld, we kunnen de grens over. Hup naar het gebouw, stond daar alleen Entrada Panama, waar is dan Salida Costa Rica? We werden verschillende kanten op gewezen, maar het bleek dat we een heel stuk terug moesten lopen. Een klein hokje waar we dan wwer een formulier moesten invullen en een exit stamp kregen. Om vervolgens weer helemaal terug te lopen voor de entry stamp van Costa Rica. Nou dat achter de rug konden we gelijk de bus in stappen naar David, de eerste grote stad in Panama vanaf de grens. David stelt niet zoveel voor en nadat we de tijdens van de bus bekeken hadden hebben we besloten om een hele korte nacht (van 21:00 - 01:30 uur) in een vier persoonskamer in een hostel. Om 03:00 uur hadden we dan de express bus naar Panama stad, deze bus was de beste bus die we tot dan toe hadden gehad en voor een paar dollars extra hadden we ook nog de beste stoelen, nou dan wordt lekker verder slapen in deze luxe stoelen inndeze luxe bus! Niets was minder waar: stoelen waren echt wel comfortabel, de bus was goed en stopte haast niet, waar het niet dat de airco op 15 graden stond. Het was echt ijskoud in deze bus, daar zit je dan met je truitje met lange mouwen of dunne jasje. Anki heeft nog aan de busmedewerker gevraagd of het iets warmer kon: 'NO' was het antwoord. Ze hebben 2 standen in de bus voor de airco: uit of koelkast. We zaten dus in de koelkast en hebben dus niks geslapen. Je moest 1 houding aannemen, want als je bewoog merkte eens zo erg dat het echt koud was. Tegen tienen kwamen we in Panama stad aan en hebben we een taxi gepakt naar het hotel: Double Tree by Hilton. Daar aangekomen konden we wel gelijk inchecken, maar de 2de kamer was nog niet schoon. Een klein uurtje later konden we erin. Na even opgefrist te hebben zijn we terug gegaan naar Casco Viego om ons souveniertje te komen. 's Middags hebben we gezwommen in het zwembad op het dak van het hotel. Om 's avonds bij een steakhouse ons echt vol te eten aan overheerlijke steak!
Donderdagochtend om 05:30 uur stapten we in de taxi naar het vliegveld en beginnen aan de terugreis. De eerste vlucht naar Atlanta verliep goed. In Atlante hebben we vervolgens 9 uur moeten overbruggen. Om de laatste vlucht naar Amsterdam te pakken, ook deze vlucht verliep goed en dat ben je ineens weer op Nederlandse bodem, bijna thuis, maar ook het definitieve einde van deze reis.