Kumasi avontuur

Dinsdag 8 november
Deze dag lekker veel souveniertjes gekocht op het kleine culturele centrum van Tamale. Anki moest nog even wennen met het afpingelen, want als Anki iets moois ziet dan hoort de verkoper het al aan haar. Aan het einde van de middag ging dat al steeds rustiger en werden de prijzen steeds beter. We wilden net van de binnenplaats aflopen toen we heel hard getrommel en geschreeuw hoorden. Het kwem uit een groot gebouw. Wij naar binnen gelopen en bleek dat ze een groep jongeren de traditionele dansen aan het leren waren. Superleuk om te zien. Gevraagd of we mochten fimen en foto's maken, dit mocht als we wat geld achter lieten dat ze wat te drinken konden kopen. We hebben dus een echte prive show gehad.

woensdag 9 november
Op tijd opgestaan om kaartjes te kopen voor de bus naar Kumasi. Kaartjes gekocht en bus zou om 9 uur vertrekken, alle tijd nog om lekker te gaan ontbijten. Eenmaal terug bleek de bus niet te rijden. Geld konden we terug krijgen en nieuwe kaartjes gekocht voor een grote tro-tro, die ook in een keer naar Kumasi ging. Even weer wachten tot alle kaartjes verkocht waren en vertrekken. De rit was erg warm, de plaatsen krap en het was vijf uur rijden op hele slechte wegen. In kumasi nog discussie gehad met een man die onze reisgids toch echt niet goed vond, want hij was toch niet in Ghana geproduceerd!! Heel logisch. We slapen alweer in een shoestring, niet duur en alle basisbehoeften zijn aanwezig: stromend water, toilet en bed. Na het avondeten konden we in het restaurant zelfs ijs (!!) bestellen: heerlijk.

Donderdag 10 november
Vandaag bezoekje gebracht aan Armed Forces museum. Onze gids kon erg veel vertellen over de oorlogen waarin de ghanesen hadden meegevochten en was dus echt de moeite waard. De wapens waren ook interessant om te zien en Anki heeft er al mee leren omgaan. Anki met een Bazoeka op de schouder, levert een leuk gezicht op.
Nog wat andere culturele bezienswaardigheden en daarna......souveniers kopen in het culterule centrum van Kumasi. Alweer veel gekocht en we moeten het nog allemaal mee in de tro-tro zien te krijgen. Dat is voor latere zorg.
Het avondeten was niet zo'n succes. We zaten heel gezellig buiten op een balkon te eten toen er drie jongens zich even kwamen voorstellen. Heel duidelijk gezegd dat we met z'n tweeen rustig wilden eten en dat we hun daar niet bij konden gebruiken. Twee jongens zijn even later weggegaan en de derde bleef nog even hangen. toen we de rekening wilden betalen was de pasgekochte tas weg!! Niemand had natuurlijk iets gezien. De eigenaar van het restaurant verontschuldigde zich duizend maal en kon niet geloven dat dit in zijn retaurant was gebeurd. Hij is mee gegaan naar de politie, maar hier konden ze nu niets doen en moesten de volgende dag maar terug komen. We hadden het echt gehad. In de tas zat geld, onze creditcards, telefoon van Anki en de digitale fotocamera met alle foto's van afgelopen week (de mooie natuur, de olifanten, alles). Heel vervelend en niet iets wat we nog verwacht hadden. In totaal is dit voor ons nu de derde keer dat ze spullen van ons meenemen. Twee keer in ons huisje en nu dan. We blijven niet aan de gang en hopen nu echt op een rustig relaxed en leuk verblijf verder.
Gelukkig slaapt in ons guesthouse ook Wilma, die we in Mole hebben leren kennen. Ze heeft ons geld kunnen lenen dat maakt het begin even wat makkelijker.

Vrijdag 11 november
Eerst naar de poitie, verklaring opgesteld naar de crime scene gegaan (ja, echt waar) en moesten maar om twaalf uur weer terug komen voor het rapport. In de tussentijd geld geregeld via de bank, nieuwe visa's aangevraagd. Veel gedoe en geregel maar samen komen we er wel. Weer terug op het politiebureau was het verslag tuurlijk nog niet klaar en vroeg ons om maandag maar even terug te komen. Na weer uitleg te hebben gegeven dat we hier niet verblijven en we morgen weer terug willen reizen naar Duakwa, heeft ie ons mini-rapport voor de verzekering meegegeven. Met al dit gedoe waren we om 15.00 uur klaar en hadden we het echt gehad.