Huilende kinderen en zingende moeders

Zondag weer een heerlijk relaxe dag gehad. Aan het zwembad gelegen. Helaas was het water niet superhelder want er was net het nationale voetbalelftal in geweest. We denken dat ze dat uitje verdiend hadden omdat ze voor de eerste keer mee mogen doen aan het WK. Ja, die jongens hadden dat wel verdiend zo'n lekker "bad".
Het mocht voor ons de pret niet drukken, het was namelijk erg warm en de zon scheen volop. Het was zelfs zo warm dat we niet uithielden in de zon na het zwemmen.
Maandag 17 oktober
Vandaag hebben we ons goed vermaakt met de inpatients. We denken nog steeds als westerlingen dus we proberen onze tijd zo efficient mogelijk in te delen. We zien dan 2 tot 3 patienten tegelijk en kunnen de moeders alvast met de kinderen aan het werk te zetten. En zo kunnen de therapie leuk vormgeven door ze ook nog af en toe met de andere kinderen te laten spelen.
We hadden ook geprobeerd onze huishoudster Sarah iets uit te leggen. We hadden gevraagd of ze jollof rice voor twee dagen wilden maken en nog wat boodschapjes in Swedru wilden halen. Nou uiteindelijk heeft ze jollof rice met kip en groenten gemaakt voor zeker drie dagen en hebben we nog een grote bak kunnen invriezen. Daarbij de boodschappen waren ook wat meer als we hadden opgeschreven. Voor de bezorgde ouders en verdere vrienden en familie: vitamine C voldoende, want zoveel sinaasappels krijgen we niet in 1 week op!!
Maar al met al, we zijn ontzettend blij met Sarah want als we onze was ook nog moesten doen, ja dan hadden we geen tijd voor naar het zwembad te gaan.
Tijdens het avondeten hadden we het net over welk deel van de kip we waren aan het eten en ja hoor Janneke had door wat ze aan het eten was: De darmen, je zag nog de geribbelde binnenkant van de darm. Erg fijn om te weten.

Dinsdag 18 oktober
Vandaag na de individuele therapieen hebben we samen met alle kinderen en hun moeders oefeningen gedaan. Heel erg leuk met al die huilende kinderen. Anki heeft dit hele spectakel gefilmd en Janneke roept keihard in de microfoon: "And now the other leg!" Omdat alle kindjes de droge oefeningen niet zo leuk vonden, zijn we maar overgestapt op het zingen met de moeders. Daar hebben we hele leuke beelden van. De ene moeder begon nog harde te zingen en te klappen als de andere. Een van de moeders begon zelfs te dansen met haar CP kindje over de rug! En eigenlijk konden ze het einde niet vinden tot een van de moeders een (schijnbaar) heel zielig liedje ging zingen en dus alle moeders begonnen te huilen. Een van de moeders vertelde al dat ze huilden om hun kinderen en hun situatie, want zoals we al eerder hebben uitgelegd is een gehandicapt kindje een straf. Zo zie je ook maar deze twee emoties zo dicht bij elkaar liggen en hier in Ghana worden deze emoties vaak met zingen en dansen uitgedrukt.
's Avonds zijn we alweer heel vroeg naar bed gegaan. De temperatuursveranderingen hebben veel invloed op ons. We slapen zeker 9 uur of langer. En nog worden we s' ochtends niet goed wakker.

Woensdag 19 oktober
Voor degene die denken dat het hier altijd supermooi weer is, nou dat is niet zo. We zijn net op weg naar het internet behoorlijk net geworden. Het komt met bakken uit de hemel. Maar ook dat heeft wel wat, want we lopen nog steeds in ons t-shirtje hoor.
We verheugen ons super op ons avondeten want vanavond is het tijd voor tortilla's, heerlijk!!