Leven als Boedhist???

Zo na Nara, zijn we zaterdag naar een klein bergdorpje Kojasan gegaan. Via een trein, boemeltrein, cable car en bus kwmaen we in dit kleine bergdorpje aan. Dit dorpje is bekend, omdat je hier in een tempel is bekend, omdat je hier in een tempel mag/kan slapen. Dit hebben in een tempel mag/kan slapen. Dit hebben wij dan ook gedaan. Na een tijdje reizen hebben we eerst gegeten, waarnaar de twee heren een tempel hebben gereserveerd bij de Tourist Information. Hier aangekomen, schoenen uit, slipperstjes aan, schoenen naar de poort richten. Alles invullen en naar de kamer, netjes, de tuin was ook mooi, erg goed om in te lezen. Daarna zijn we nog even het stadje ingelopen, maar om 17:30 moesten we terug zijn, want toen kregen we ons we terug zijn, want toen kregen we ons avondeten. Origineel Japans, vegetarisch eten. Het werd in een apart eetzaaltje speciaal voor ons opgediend, zag er heel erg netjes uit. Echter wat we te eten kregen, bleek achteraf een grote uitdaging. Het is ook eigenlijk niet uit te leggen, je moet erbij geweest zijn zulen we leggen, je moet erbij geweest zijn zulen we maar zeggen. De soep was lekker, bouillon met wat vermicelli zeg maar, voor de rest wat tofu achtige dingen, gefrituurde dingen, ondeffinieerbaar was veel, we zullen als het gaat foto`s laten zien. We hebben alles geproefd, maar toch veel laten staan. Tijdens dat wij aan het eten waren hebben de monniken onze futons opgemaakt. Hierna hebben we een bad genomen, en ruime badkamer met meerdere douchen en superwarm bad. Volgens Japanse voorschriften eerst grondig gereinigd (was ook wel nodig, hahaha grondig gereinigd (was ook wel nodig, hahaha, waarna we lekker in het badje zijn gaan zitten, ondanks dat hij heet was, was het wel een verademing moet ik zeggen. Zowel Anki als Monique voelden ons als god (eh, boeddha) in Japan. De volgende ochtend, zondag, moesten we om 5:30 de wekker zetten, want om 6 uur mochten we de wekker zetten, want om 6 uur mochten we het ochtendgebed bijwonen. Vroeg, vroeg en nog eens vroeg, maar van alle buitenlandse gasten zaten wij als eerste op onze knieen in de tempelo te wachten totdat de dienst begon. Een uur lang hebben we naar voornamelijk gezang geluisterd, op het einde kregen we twee preken mee, maar helaas niks van verstaan. tijdens de dienst mochten we een offer brengen en na de dienst mochten door de tempel heen lopen en heel dicht langs boeddha lopen, en even buigen natuurlijk. Chique om meegemaakt te hebben.toen kregen we het ontbijt, slik. Warm en wederom ondeffinieerbaar, Gideon en Michael hebben verschillende dingen geproefd, maar Anki en Monique kregen het niet voor elkaar om iets te proeven op de vroege ochtend, sorry hiervoor. Onze futons waren opgeruimd en wij hebben onze spullen gepakt, grote tassen achtergelaten en naar de supermarkt om iets eetbaars te halen. De bus gepakt naar het bedervaart plekje in dit dorp bus gepakt naar het bedevaart plekje in dit dorp, de begraafplaats en een tempel. Erg mooi om te zien. Tassen opgehaald en terug naar het stationnetje waar we de cable car weer naar beneden hebben gepakt een trein naar Hasjimoto, Vanuit daar Wakayama, vanuit daar naar Shin-Osaka, vanuit daar naar Hiroshima, en dan ben je officieel gesloopt. Vooral na de tweede trein die super heet was en best lang duurde, slopend. Aangekomen in Hiroshima eerst gegeten en vervolgens ingecheckt in het hotel naast het station. De dames hebben kleren gewassen in wasserette en de heren zijn de gamehal om de hoek onveilig gaan maken. Maandag zijn we te voet richting het hele atoombom gebeuren van Hiroshima gegaan, iets te optimistisch, want het is nog steeds warm. Vaak gestopt onderweg en wederom zijn de vending machines ons heilig geweest. We zijn naar het museum gegaan waar alles werd uitgelegd, zeer indrukwekkend moeten we zeggen. Mooi museum waar tekst, beelden en uitleg elkaar goed afwisselde, en waarna we toch wel op de hoogte zijn gekomen van wat er 6 augustus 1945 om 8:15 heeft afgespeeld. We zijn er Hiroshima achter gekomen dat het ook kan regenen. Sleep je de hele tijd een regenjasje mee, Monique en net vandaag laat ze hem op de hotel kamer. Toen zijn we maar wat gaan eten en na het eten was het droog, maar zeer zeker niet afgekoeld, luchtvochtigheid was 100% (tenminste als dat kan). Door het Memorial pak gelopen naar het enige overblijfsel van deze ramp een gebouw dat nog steeds half staat, dit gebouw staat op de Unesco lijst en wordt goed onderhouden om hem zo goed mogelijk in de staat te laten, zoals vlak na de bom. Terug naar het hotel, opgefrist en een duur winkelcentrum ingelopen, vooral niet voor reizigers zullen we maar zeggen, hahaha. Lekker gegeten en een spelletje gedaan in de lobby van het hotel. De heren zijn werderom naar de gamehal en ik zit hier te typen om jullie op de hoogte te houden.