Geduld is een schone zaak!

We willen nog even uitwijden over ons favoriete onderwerp: Eten. Want zo slecht hebben we het toch echt niet met het eten. Twee keer per week eten we bij Katherine en dan kookt de huishoudster. Zij is wel Ghanees dus dan eten we Ghanees eten. Maar wel zo dat wij aubroenies het te eten vinden. De andere doordeweekse dagen koken we zelf, en dan is het meestal rijst of pasta met groente of tomatensaus.. We hebben nu zelfs een nieuwe variatie en dat zijn de tortillas. In het weekend gaan we meestal weg en dan eten we wat in een restaurant, meestal is er wel fried rise en kip. Gisteren hadden we wel een heel uitzonderlijk restaurant en die hadden zelfs steak. Dus lieve mensen: zo slecht hebben we het echt niet. Alleen als we bij iemand te gast zijn, hebben we nog niet zo’n goede ervaringen, want dan krijg je het eten zoals de Ghanezen het hier ook eten.

Woensdag 21 september
Vandaag zou onze exercisegroep weer komen. Helaas waren er maar twee van de vijf gekomen. Zo gaat dat hier. We hebben ze maar individueel therapie gegeven. De rest van de dag hebben we ons maar nuttig gemaakt met de opdrachten. We zijn er nu ook achter hoe ananassen groeien, ja ja we leren hier ook nog wat agrarische dingen. En die groeien hier gewoon in onze achtertuin!! We hebben ook sinasappels en palmnuts in onze achtertuin.

Donderdag 22 september
Niet echt spectaculair. Wel genoten van een mooie zonsondergang op het stoepje voor ons huisje. Daar zaten we dan, de twee aubroenies op het stoepje. De buurkinderen die kwamen aanrennen, schrokken ervan dat ze meteen in de remmen gingen.

Vrijdag 23 september
Weer op outreach geweest op drie verschillende plaatsen. Bij de tweede plaats moesten Anki en Janneke effe plassen, nou ja we weten ondertussen wel dat hier in Ghana dat niet effe kan. We waren bij een Captain van het Salvation Army, dus dachten we die moet toch wel een redelijk toilet hebben. We vroegen dus of we even naar het toilet mochten gaan en het eerste wat de vrouw des huizes ging doen, was de krant halen en toiletpapier. Ghanezen gebruiken geen toiletpapier, dus hoe ze het een en ander doen, daar zijn we nog niet achter.(We hebben maar het toiletpapier gebruikt in plaats van de krant.) De toilet was achter een muurtje, zonder deur of gordijntje. De toiletpot was een gemetseld bouwwerk, dus erg stevig met een klein kinder opstapje, ook gemetseld. Erg onhandig want weghalen is niet zo makkelijk. In het metselwerk zat een gat, maar wel met toiletbril! Hoe diep het gat was, geen idee, maar het kletterde wel.

Zaterdag 24 september
Vandaag zouden we naar Aburi gaan en de botanische tuinen. We hadden geregeld dat we de chauffeur en de auto van het Salvation Army mee zouden krijgen. Om half 7 stonden we klaar, maar geen chauffeur. Wachten…….., wachten……. (het is tenslotte Ghana). Ondertussen hoorden we dat onze koelkast het niet meer deed. Dus alle bederfelijke waren naar buurvrouw gebracht en de vriesspullen naar auntie Florance (verpleegster). Nog steeds geen chauffeur. Naar Katherine gelopen en uiteindelijk zijn we om half 9 met Katherine en mr Hayford mee naar Accra kunnen rijden, om vervolgens over te stappen op een tro-tro naar Aburi. Om kwart over 1 eindelijk in Aburi. Hier lekker gegeten en rondgelopen. Daarna plaatselijke houtmarkt geweest om souveniertjes in te slaan.
Terugweg vanaf Accra weer in de auto, maar deze keer op een erg knusse manier. Met z’n vieren op de achterbank, waarvan twee mannen, een vrouw met prothese met een sort van beugel om haar been en dat been kon ze niet buigen, dus dat stak naar voren. En Janneke daarnaast nog erg opgevouwen, nog een klein puntje van de bank en benen in de nek. En zo zaten we drie uur!! Dus een hele lange frustrerende dag, maar ons geduld word hier steeds groter.

Het is nu alweer zondag, lekker uitgeslapen tot jawel 8 uur. Echt luxe!!!!!
Lekker rustig ochtendje totdat we werden opgeschrikt door een enorme (gehandicapte) spin, echt zo groot hadden we ze nog niet gezien. Sorry voor alle dieren liefhebbers, maar we hebben hem toch maar ruw geplet.