Jaipur en Pushkar

22-08, zo na gister een ziek Yana gehad te hebben, zijn vandaag Gideon en Dwayne aan de beurt. Dwayne, waarschijnlijk toch van het eten: Rhajastani special chicken, tja need I say more. Gideon waarschijnlijk toch een zonnesteek, want zoals al gezegt: het is hier warm! Maar goed, toch met horten en stoten het bed uitgekomen, want Raju wachtte op ons om naar het Amber Fort net buiten Jaipur te gaan. Een prachtig fort waar je met de olifant naar toe kunt gaan of een heel stuk lopen, of gewoon via de achterkant met Raju naar boven rijden. Optie 3 hebben wij dus gedaan, of course. Want die olifanten zagen er niet echt happy uit, want wij zijn geen voorstanders van deze toeristische attracties in stand te houden. En op dit moment ook geen voorstander van het zelf helemaal naar boven lopen, hahaha. Boven aangekomen kwamen de verkopers natuurlijk alweer op ons af, want ze waren na 1 keer 'no thank you' al op weg naar de volgende en tja, wij zijn met ons vieren, dus toch even aan ieder van ons vrage. Een heel mooi fort met vooral een heel mooi uitzicht. Een kilometers lange muur was te volgen over de bergen en de ene tempel naar de andere was te zien. vanaf het fort. In het fort was vooral een soort spiegel paleisje prachtig om te zien. Het werk dat deze mensen hier ooit in hebben gestoken, maar vooral ook nu weer langzaam aan het retaureren zijn. Op de terugweg heeft Raju ons eerst bij een juweliers afgezet, hartstikke kitch natuurlijk en veel te duur. Daarna reed hij ons naar een winkel waar ze van alles verkochten, maar de heen bleven in de auto, want het voelde toch niet goed, maar ja twee dames kunnen natuurlijk niet beslissen, het enige waar we snel uit waren was het kleinigheidje voor mama Riky, hahaha wat zou dit zijn. Toen wilde Raju nog naar de City Palace van Jaipur rijden, maar dat was iets te veel van het goede, dus terug naar het hotel.

23-08 iedereen heeft redelijk geslapen, waardoor we besloten hadden om in de namiddag te voet op pad te gaan in Jaipur, zo gezegt zo gedaan. Maar wat voor een schoeisel trek je aan: doe maar de dichte want hier ligt echt werkelijk alles op straat. Wat een hitte en een geuren, het ene moment stinkt het gigantisch en het volgende moment ruikt het weer lekker. Maar vooral de chaos overheerst weer tijdens deze wandeling. Willen jullie echt geen tuk-tuk of riksja?? Echt niet?? Bedelende kinderen en vrouwen. En iedereen ziet gewoon in ons een wandelende dollar. Maar goed, aangekomen bij de City Palace bleek deze nog een half uur open te zijn, toch maar naar binnengegaan, maar eigenlijk jammer, want het viel een beetje tegen. eer terug gewandeld waarbij een bepaalt meisje toch wel erg brutaal werd: kneep Yana in haar arm, Anki in haar rug en trok gewoon aan Gideon's hand. Wandeling voortgezet richting een Italiaanse restaurant, want de Indiase cuisine is niet echt voor ons gemaakt vrees ik. We vonden het niet dus zo'n ventje van een tuk-tuk heeft ons flink kunnen bezeken, 200 meter i.p.v. 2 km, ach ja dat hoort er ook bij in dit land. Restaurant gevonden en echt heerlijk gegeten en een leuk uitzicht gehad over de stad. Met wat vliegeraartjes op de daken bezig met vliegers. De terugweg was in het donker, maar goed te vinden. Chaos blijft trouwens hetzelfde, arm of rijk alles door elkaar.

24-08 vertrek vanuit Jaipur richting Pushkar. De rit hier naar toe was redelijk spannend, een twwe baansweg met vele vrachtwagens en iedereen wilt iedereen inhalen, wat heel wat net-niet-botsingen veroorzaakt.Pushkar is een soort Mekka in India, iedere Hindoeist moet hier eenmaal in zijn leven geweest zijn. Dus ook hier was het erg druk, dit keer niet met alle mensen die er daadwerkelijk wonen, maar die op bedevaart zijn. Na een zwembadrondje, met ieder een mocktails (alcohol en vlees is in dit stadje verboden) zijn we pas om 4 uur richting het meer gelopen wat door de hoogste god van het Hindoeisme, Brahma, geschapen zou zijn. Zodra we dichter bij het meer kwamen, waren er al twee mannetje die ons behoorlijk de zeik lauw aan het maken waren, we kregen ieder een bloem in de handen geduwd die we dan in het meer moesten gooien, tot 2 keer toe pushten ze ons richting het meer, maar dat wilden we helemaal niet. Gideon stond te koken en begon die vent al bijna in het plat uit te schelden, maar gelukkig was Yana iets eerder met: WE WANT TO GO THAT WAY. Daar schrok hij van, we moesten wel de bloemtjes terug geven. Hierna was het een stuk aangenamer om in dit stadje te lopen, af en toe een bedelaar en heel vaak een motor die toeterend langskomt. Na deze wandeling zijn we wederom in het zwembad gesprongen, sssssssss, afkoelen, heerlijk.