Donderdag 6 oktober!

Sinds ons laatste bercihtje, toch weer wat meegemaakt.

Janneke voelt zich langzaam zeker beter, wel nog veel moe, maar dat kan ook aan de medicatie liggen. Anki is weer opgeknapt.

Maandag weer begonnen met werken, de inpatients, we hebben er nu 4, dus dat is al heel wat. 's ochtends gewerkt en 's middags gerust.

Maandag middag zou onze buurvrouw captain Agaatha, we verwachten dus een verhuisauto alleen voor haar!!! De verhuisauto kwam, volgeladen?!?!? Jaja, de nieuwe familie kwame al met hun spullen, dus eerst alle spullen van captain Agaatha op het gras, vervolgens alle spullen van de nieuwe familie naar binnen. Logische volgorde, alleen dat wordt ruw verstoord als het dan ineens met bakken uit de hemel begint te regenen. Dus een probleem zou je zeggen, nou ja de meubels worden nat en hebben ze maar verplaatst naar de (bid)afdak. Dus dit was weer iets wat je in NL niet zou meemaken, ook de bemoeienissen van iedereen op de compount, er is niet veel gewerkt die dag kunnen wij jullie vertellen!!!!

's Avonds kwamen de compountboys ons een eettafel met 6 stoelen brengen, die had captian zolang geleend van de guesthouse??? Maar ja we hadden al een tafel en die is nu naar de keuken verhuisd, zijn we even blij dat wij een ruim appartement hebben!!!! Met 6 man kwmaen ze dat even regelen, wij zijn erbij gaan zitten en hebben lachend toegekeken, zoiets moet je echt meemaken!!!!!

Dinsdag hebben wij de patientjes alleen gezien, Katherine was op outreach. Was echt heel erg leuk, een kindje gaf ons zelfs knipoogjes toen ie wegging, knipoogje met allebei de oogjes!!!!!

Woensdag weer patienten gezien met Katherine, weer een hele wirwar, gehuil over en weer (de meeste patientjes vinden de Rehab toch niet zo leuk). Maar ja, ze willen toch beter worden dus wat moet dat moet.
's Middags een heftige regenbui, en wij moesten nog naar Swedru voor pasfoto's.
Ow ja, pasfoto's maken in Ghana!!! Ook weer een heel verhaal, het duurt effe voordat de foto wordt gemaakt, want ja 2 aubroenies, das wel erg veel. We moesten op een krukje voor een rood doek gaan zitten, en Anki ging als eerste en ging vrolijk lachen op de foto, werd haar vriendelijk verzocht om haar mond dicht te doen. Waarop ze vriendelijk zie dat we westers lachend op de foto wilden. Toen Janneke aan de beurt was zat Anki ernaast de fotograaf uit te lachen, hier moest Janneke weer heel erg om lachen, dus ja je kunt je al bedenken hoe de foto is geworden .

Vandaag (donderdag) op weg naar Accra, er was veel verkeer, en Joe onze driver wist wel een short-cut!?!?!? Hij reed een wijk in waar het ook super had geregend, dus het was een mega modderpoel, we zaten echt in spanning in de auto kan je wel voorstellen. Slippen door de modder, bijna omkiepen in een mega diepe plas! Nou dit is toch wel met stip de nummer 1 rit in het lijstje spannend. O ja, nog even over de driver, hij heeft echt zijn rijbewijs bij een pakje boter gehaald, want rijden kan hij echt niet! Wij voelen ons nog veiliger in een afgertrapte tro-tro als bij hem in de auto!!!!
Toch heelhuids aangekomen in Accra. Hebben we net even het formulier ingevuld voor de verlenging van ons visum en een meneer van het salvation army hoofdkwartier gaat dit voor ons regelen. Echt fijn dat je hier mensen kunt regelen om iets voor je te doen.
Nou we gaan nu terug naar het hoofdkwartier en dan hebben we een afscheid van Coby? (we kennen haar nog niet, maar we krijgen wel een lunch!!!!!) Erg prettig dus!!!!!