Begoro

Zaterdag 26 november
We vonden het weer eens tijd voor een relax weekend, niks moet alles mag. Lekker aan het zwembad gelegen. Er bleek die middag een bruiloft te zijn, het was versierd met wit en paarse ballonnen en slingers. Wij lagen nog lekker in onze bikini te zonnen toen de gasten stuk voor stuk binnen kwamen gelopen. Wij lagen aan de andere kant van het zwembad maar iedereen had ons al snel geschoten. Hun monden vielen nog net niet open van verbazing. Maar in de kleren gegaan want we moesten toch eten. Voor Ghaneese begrippen was het een bruiloft met alles erop en eraan. Ze hadden zelfs een mini- bruid en mini- bruidegom, was wel lachen om te zien. Aan het eind van de receptie/feest, kwam een hele familie met ons een praatje maken. De moeder van het hele stel wilden wel heel graag met ons op de foto. Dus wij met onze niet- feestelijke kleding, met hun op de foto. Blijft altijd lachen, als ze zo’n dingen vragen.

Zondag 27 november
Vandaag dus echt helemaal niks gedaan. Wat filmpjes gekeken en telefoontjes van thuis. Toen we hoorden dat het in Nederland heel koud was en er sneeuw lag, hadden we zoiets van maar goed dat we het hier nog lekker warm hebben. Maar niet meer lang………

Maandag 28 november
Vandaag poging twee om naar Begoro te gaan. De vorige keer dat we hier waren, zijn we ziek thuis gekomen. We hebben geslapen bij Conny, ook een Nederlandse waar we al vaker mee hebben afgesproken. Altijd weer gezellig.

Dinsdag 29 november en woensdag 30 november
Aan de slag in het revalidatie centrum. De kinderen die hier verblijven zijn tussen de 5 tot 18. De hele dag wel in de weer geweest. Bij de leeftijd van deze kinderen is het erg leuk dat ze je beter herkennen en je wat meer met ze kan communiceren. Dat missen we wel bij de kinderen in Duakwa. We zijn er dan ook achter dat dit deel een erg leuk onderdeel van de ergotherapie is. ’s Avonds zijn we naar de kinderen gegaan met een bellenblaas en snoepjes. Hoe krijg je 25 gehandicapte kinderen wild: met een bellenblaas en snoepjes. Was echt leuk om te zien.
We dachten dat we ondertussen wel wat pittig eten gewend waren. Dat viel toch even tegen nadat de huishoudster van Conny had gekookt. Maandag: fried rice en kip, niks aan de hand. Dinsdag: contombre stew met yam, was al aan de pittige kant en onze darmen vonden dat al niet zo fijn. Woensdag: groundnut- soep, leek alleen maar peper. Daar waren onze darmen al helemaal niet blij mee ( en nu nog steeds niet).

Donderdag 1 december
Nu kunnen we al zeggen: deze maand gaan we naar huis. De tijd vliegt nog steeds voorbij, nog drie weken en dan zijn we al in Accra. We moeten het voor onszelf vaak blijven herhalen, het lijkt soms nog een beetje onwerkelijk, vooral om te bedenken dat het in Nederland ontzettend koud zal zijn.
Vandaag met Conny naar Koforidua geweest. Een wat groter stadje, waar een ontzettend leuke kralenmarkt is. Alweer ingeslagen natuurlijk en daarna weer naar ons huisje in Duakwa. Bij thuiskomst een niet zo’n leuke verassing: het water deed het niet. En dat is al sinds vorig weekend (!). We zijn wel al wat gewend maar zolang zonder water, met ook nog een bruiloft voor de boeg. Nou ja, zijn we wel duidelijk aanwezig zullen we maar zeggen.
Ook nog even bij de moeders langs geweest. Ze waren zo blij ons te zien dat ze aan het juichen en klappen waren. Echt leuk om zo gewild te zijn.

Vrijdag 2 december
Vandaag weer therapie met de Duakwa kinderen. En in de middag komen de twee logopedie studenten. En morgen: dan is de bruiloft.